Nefis

İnsan dünyaya gelir gelmez SEÇMEYE başlar. Anne sütünü emer, meyve suyunu içmek istemez. Altı kirlenince ağlar, istemediği hallerden kurtulmak ister, anne de bunu anlar, meşgul olur.

Çocuk büyüdükçe SEÇME işi iyice ortaya çıkar, şu oyuncağı beğenir, bunu beğenmez... Şu gömleği ister, öbürünü istemez. Bu hal, yiyip, içmekte kendini iyice gösterir. Demek ki insan dünyaya geldiği andan itibaren organlarının emrindedir. Buna “içgüdü” diyebilirsiniz, eskiler de “Nefs–i emmare” demiş.

Organların emrine uyan insan, kuş gibi, koyun gibi hareket eder. Fakat hayvanların kabiliyeti sınırlı olduğundan onların faydası da, zararı da sınırlıdır. Allah, insana sınırsız kabiliyet verdiğinden, insanın keşifleri, icatları sınırsız olduğu gibi, elindeki imkanlarla sınırsız kötülükler yapabilir. Yani insanın yapısı kötülük yapmaya uygundur. Eğer insan bu halinde bırakılmış olsaydı dünya hayvanat bahçesine dönerdi. Dünyayı hayvanat bahçesine döndürmek istemeyen Allah, memeli hayvanlar sınıfından olan insanı, davranış biçimiyle de insan yapmak isteyen Allah, din göndermiş ki, insan her türlü kötülüğü terk etsin, her türlü iyiliği yapsın.

Konumuz NEFİS idi. İnsan, organlarının emrine uyarsa nefsine uymuştur. Yine insan, organlarının emrine değil de İslam’ın emrine uyarsa nefsini ıslah etmiştir. Nefsin ıslahında en önemli mesele başkalarına zarar vermemektir.

İçten gelen itmeler, içgüdüler, arzularımız, isteklerimiz bizi İslam dışına sürüklerken, dıştan gelen çekmeler de bizi İslam’dan alıp götürebilir. Bir arkadaşın sigara ikram etmesi veya düğünde iki kadeh içki, yahut kız arkadaş gibi, insana tesir eden çok unsurlar vardır. Bunların en önemlisi zevklerimiz ve menfaatimizdir. Zevklerin sınırı yoktur, tek kadehle içkiye başlanır, her geçen gün sarhoşun karısı, anası, babası, daha sonra çocuğu kadehlerde boğulmuş gibi olur. İçki pek çok hayatı çürütmüştür, çürüyen hayat, etrafındakileri de çürütür. Hayatına zar atan kumarbazlar masadan ağlayarak kalkmıştır. Seksin zevkiyle uçanlar erimiş, bitmiş, tükenmiştir. Zevkini helal daireye çekemeyenler, haram dairede dünyayı, insanların başına zindan etmiştir. Menfaat bundan daha korkunçtur. Zevkine tabi olanın paraya ihtiyacı var, buradan anlıyoruz ki bir fakir çorba, ekmekle geçinirken zevkine ve menfaatine tabi olanlara milyarlar yetmiyor, trilyonları alıp götürüyorlar. Fakir fukaranın hakkını yiyen bu insanların vicdanı avcının köpeğine dönmüştür. Kısacası zevkini ve menfaatini helal daireye çeken Müslümanlar dünyayı cennet edebilir.